Días sin huella

Don Birman bere arrebato alkoholikoak kontrolatu ezin dituen eta horren ondorioz ondorapen fisiko, moral eta ekonomikora iritsi den idazle dipsomaniako bat da, izaera guztiz galdu duena. Bizitzen jarraitzeko aukera aurkezten duen dirua irabazteko edozein gauza egiteko gai da, bere lagunei lapurtzeko gai ere gainera, Helen St. James-i lagun hauen barne, emakume eder bat, berataz maitemindua dagoena eta laguntzen saiatzen dena. Don Helenen larruzko berokia lapurtzen du eta enpeinu etxe batera eramaten du. Irabazitako diruarekin, rebolber bat erosten du. Nahiz eta egoera honek Helen mindu, bera laguntzen jarraitzen du eta bere tragedia pertsonalari aurre egiteko eleberri bat idazteari animatzen dio.

 

Alkoholismoaren gaia, zinema lan honen paradigma handia dena, ia ez zen pantaila handia erakutsi, zenbait erakundeen eta iritzi sendoko lobbien protesten beldurra dela eta. Billi Wilder eleberria irakurri zuen eta produzitzeko aukera edu arte ibili zen lan honen atzetik, eta honi eske bere lehendabiziko Oscarra irabazi zuen zuzendaririk hoberenera eta izugarrizko arrakasta dopsomaniari buruzko emandako ikuspuntuari esker. Ray Millandek ere Akademiako saria lortu zuen bere lan ezin hobea zela eta (bere zinema bizitzako bakarra), alkoholak suntsitutako gizonaren erretatu perfektua zela eta. Pelikula Jane Wymanen lan ikaragarriarekin borobildu zen, eta baita Miklós Rószaren partitura musikarekin ere, instrumentu eta negar ahotsen konbinazioari esker, 50. Hamarkadako fikzio zineman oso ospetsua egin zen estiloa. Filmak beste bi Oscar jaso zituen (moldatutako gidoia eta pelikularik hoberena) eta beran 1945ko pelikularik hoberenarentzat hartu daiteke.