Bizizale erakargarri bat neska inuzente batekin elkartzen da trenean. Neskak, azkenean, txartela ordaindu beharko dio gizon bizizaleari. Aurrerago berriro elkartzen dira, oraingoan festa batean, eta amodiozko istorio labur bat eduki eta gero, neskak berarekin ezkondu nahi du, nahiz eta bere aita erabaki horren kontrako dagoen. Mundu guztiak (bere familia barne) uste du neskazahar bat besterik ez dela, eta horregatik erakutsi nahi die norbaitek bera maitatzeko gaitasuna eduki dezakeela.
Nabarmentzekoa da maisuak amodio eszenei emandako tratamendua. Izan ere, Hitchcock zuzendari bikaina da amodiozko istoriak deskribatzen, munduko onenen artean kokatzen dena. Eszena mota horiek filmatzerakoan talentu eta ukitu berezia zeukala erakutsi zuen.
Pelikula hau Francis Iles-en (Anthony Berkeley) “Before The Fact” liburuan oinarrituta dago, eta istorioak intriga psiokologiko bat kontatzen du, pertsonaia maskulinoaren analisia emakumearen ikuspegitik egiten dela. Analisi horrek emakumezko pertsonaiaren obsesioak eta susmoak erakusten ditu. Izan ere, emakumeak gero eta argiago dauka bere senarra hiltzaile psikopata bat dela; edo behintzat, horren susmoa dauka. Hitchcock-ek bi aktore bikain erabili zituen proiektu hau gauzatzeko. Film honetan lehen aldiz egin zuen lan Cary Garnt-ekin, eta geroago hainbat aldiz lan egin zuten biek batera. Joan Fontaine izan zen bigarren aktorea, dagoeneko Rebeca (1940) filman batera egin zutela lan. Pelikula hartan egindako lanarengatik, izan ere, Fontainek emakumezko aktore onenari saria jaso zuen Oscarren Jaialdian. Era berean, Susmoa filma pelikula onena eta musika onena sariak jasotzeko hautagaiak izan ziren Oscar sarietan. Nueva York-eko Kritikoen Zirkuluak urteko emakumezko aktore onena saria eman zion Joan Fontaine-i.